Poznański Czerwiec’56
Początki wydarzeń Poznańskiego Czerwca ’56 związane są z sytuacją w Zakładach Cegielskiego (ówczesna nazwa to Zakłady im. Stalina). Załoga tego zakładu zgłaszała pretensje w sprawie niesłusznie pobieranego przez 3 lata podatku od więcej zarabiających przodowników pracy i pracowników akordowych, co pozbawiło parę tysięcy pracowników ponad 11 mln. zł. Nie rozwiązanie tego problemu doprowadziło do znaczącego wzrostu napięcia w Poznaniu.
28 VI doszło w Poznaniu do wystąpień robotniczych, które przebiegały w dwu etapach. Pierwszy etap trwał od godziny 6.00 do 10.30. W tym czasie robotnicy zorganizowali strajk w największych zakładach miasta. Następnie wyszli na ulice formując pochód, który przekształcił się z demonstracji robotniczej w manifestację społeczeństwa, czego wyrazem było zgromadzenie się około 100 tys. Robotnicy domagali się, aby władze cofnęły narzucone normy pracy, obniżyły ceny i podwyższyły płace. Był to pokojowy okres manifestacji. Po godzinie 10 nastąpił wzrost napięcia wśród demonstrantów. Z opanowanego radiowozu podano informację o aresztowaniu delegacji robotniczej. Spowodowało to marsz kilku tysięcy demonstrantów pod więzienie i rozbicie go. Część demonstrantów przystąpiła do niszczenia akt więziennych. Akta wyrzucano na ulicę i palono, a sprzęty częściowo zdemolowano. Dokonano też zaboru broni palnej. Tłum zebrany przed gmachem sądu nie pozwolił straży pożarnej na gaszenie ognia. Zamieszki w rejonie więzienia, sądu i prokuratury trwały do godz. 12.00. Po ich zakończeniu grupa demonstrantów ruszyła pod budynek Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Kochanowskiego, do którego w tym czasie przybyła grupa operacyjna UBP. Około 10.40 z tego budynku padły pierwsze strzały. Jedna z grup udała się na dworzec kolejowy celem wstrzymania ruchu pociągów. Po południu władze skierowały do miasta regularne jednostki wojskowe, początkowo 19 Dywizję Pancerną, później jeszcze 10 D. Panc. oraz 4 i 5 Dyw. Piechoty.
Łącznie skierowano do pacyfikacji miasta ponad 10 300 żołnierzy, ok. 400 czołgów, ponad 30 transporterów opancerzonych. Siły te prowadziły walki uliczne z grupami cywilów, przeważnie młodymi wiekiem, uzbrojonymi tylko w 188 sztuk broni, w tym 1 rkm, oraz butelki z benzyną. Wymiana ognia trwała w różnych punktach miasta do godzin południowych 29 czerwca, a sporadycznie strzały padały do 30 czerwca.
W toku walk i pacyfikacji miasta zginęło 57 osób, w tym 49 cywili i 8 spośród żołnierzy i aparatu bezpieczeństwa, około 600 osób zostało rannych. Aresztowania uczestników rozpoczęły się już 28 czerwca, nasiliły się w dniach następnych, przy czym obchodzono się z nimi wyjątkowo brutalnie.
Symbolem sprzeciwu wobec władzy stał się Romek Strzałkowski, trzynastoletnia ofiara śmiertelna, a także ręka, która według słów ówczesnego premiera Józefa Cyrankiewicza miała zostać odrąbana, gdy podniesie się ją na władzę ludową. Intensywne śledztwo połączone z biciem i maltretowaniem podejrzanych, prowadzone przez liczną grupę funkcjonariuszy z Warszawy, miało potwierdzić tezę władz, że sprawcami wydarzeń 28 czerwca byli prowokatorzy z opozycyjnych organizacji i obca agentura. Nie udało się tego jednak udowodnić…
Wydarzenia poznańskie odbiły się głośnym echem w kraju i na świecie. Spowodowały przyspieszenie procesów demokratyzacji w państwie. Wnioski płynące z doświadczeń „poznańskiego czerwca” odegrały wielką rolę w procesie dojrzewania tzw. przemian październikowych w państwach demokracji ludowych. Można sądzić, że wydarzeniom poznańskim zawdzięczamy, iż „przewrót październikowy” w Polsce w przeciwieństwie np. do Węgier, gdzie Armia Radziecka je krwawo stłumiała (23 X – 11 XI 1956 r.), miał charakter bezkrwawy.
To co się stało 28 VI w Poznaniu było powstaniem przeciw istniejącemu systemowi komunistycznemu, z całą jego strukturą polityczną, moralną.
Jak doszło do zmiany patrona szkoły.
Konieczność zmiany nazwy patrona szkoły związana była z kilkoma czynnikami.
Na pierwszy plan wysuwają się tutaj informacje o przeszłości dotychczasowego patrona szkoły Oskara Langego. Najpierw w prasie, a później również w pracach historyków pojawiły się doniesienia o tym, że Oskar Lange w latach II wojny światowej był radzieckim szpiegiem działającym w środowisku polonijnym w USA. Uzyskanie tej wiedzy było decydującym impulsem do rozpoczęcia w Zespole Szkół Handlowych prac nad procedurą zmiany nazwy patrona szkoły. Wydaje się rzeczą oczywistą, iż szpieg obcego państwa nie mógł być patronem szkoły.
Kierując się tymi przesłankami Dyrektor Zespołu Szkół Handlowych Pan Andrzej Kaczmarek wystąpił na Radzie Pedagogicznej 19 stycznia 2006 r. z głosem w dyskusji w sprawie zmiany nazwy patrona szkoły. Wywołana tym wystąpieniem dyskusja doprowadziła do powołania doraźnej „Komisji do spraw zmiany nazwy patrona szkoły”.
Komisja ta na swoim pierwszym zebraniu dnia 6 lutego 2006 opracowała harmonogram działań dotyczących zmiany nazwy patrona szkoły i ustaliła propozycję regulaminu prac nad wyborem nowego patrona szkoły. W/w komisja zajęła się również wstępnym wyborem proponowanych nazw na nowego patrona szkoły. Działania te stały się przedmiotem dyskusji na posiedzeniu Rady Pedagogicznej dnia 10 lutego 2006 r., uzyskały one akceptację Rady Pedagogicznej. W dalszej kolejności prac nad zmianą nazwy patrona szkoły swoje propozycje nazw zgłosiły: Rada Rodziców na posiedzeniu w dniu 7 marca 2006 r., Samorząd Słuchaczy Szkół dla Dorosłych w dniu 11 marca 2006 r., Samorząd Uczniowski Zespołu Szkół Handlowych w dniu 15 marca 2006 r.
Zgodnie z regulaminem prac nad wyborem nowego patrona szkoły do dalszych prac zakwalifikowano następujące propozycje nazw na nowego patrona szkoły:
- Bohaterów Poznańskiego Czerwca ’56,
- Ewy Korczyńskiej,
- Zbigniewa Zakrzewskiego.
W dniach od 25 marca 2006 do 19 kwietnia 2006 odbyła się w klasach i semestrach Zespołu Szkól Handlowych prezentacja wyżej wymienionych kandydatur do nazwy nowego patrona szkoły. Po prezentacji odbyło się wśród uczniów głosowanie.
Biorąc pod uwagę powyższe wyniki głosowania Komisja na swoim posiedzeniu w dniu 20 kwietnia 2006 zadecydowała o wybraniu nazwy „Bohaterów Poznańskiego Czerwca ’56” jako proponowanej nazwy patrona Zespołu Szkół Handlowych. Nazwa ta stała się obowiązująca dzięki decyzji Rady Miasta Poznania z 20 czerwca 2006r., od tego momentu nasza szkoła nosi nazwę „Bohaterów Poznańskiego Czerwca ’56”.